تغییر دادن آدرس وبلاگ

(متین و الهه مردادماه )

پسرم من به خاطر برخی از دلایل شخصی و... ادرس وبلاگت تغییر دادم اما

اینجا بسته نمی شود....هیچ گاه...

وقتی دلیلِ این کلبه ی آبی فرشته ای چون تو باشد....پس همیشه دلیلی برای این دل نوشته ها هست...

تو دلیلی...روشنی...نوری....هستی!

پس من و انگشتهایم اینجاییم...

مگر می شود تو باشی و حرفی برای گفتن نباشد؟

درست این روزها که شیرینیِ وجودت ثانیه ثانیه است....

قبل تر می پرسیدم....بچه ها تا چه سنی شیرینن؟ و جوابِ مادرها برایم عجیب بود...

امروز من هم آن عجیبِ دیروز شدم....هر سنیشون شیرینیِ شگفت انگیز و تکرار نشدنیِ خودش رو داره...

خدایا دل و جانم را به تو میسپارم

خیلی دوستت دارم.

کمی درد و دل

متین جانم يه وقتايي توي زندگي لازمه زمين بخوري تا بفهمي زمين خوردن و بلند شدن چه لذتي داره

توي زندگيم خيلي ها رو ديدم كه نيش ميزنن خيلي ها رو ديدم كه ميخوان زرنگي كنن خيلي ها رو ديدم كه زيرآب ميزنن خيلي تميز و قشنگ خيلي ها رو ديدم كه توي صورتت مي ايستن و در مورد حرفي كه نزدي واست پاپوش درست مي كنن خيلي ها رو ديدم خودشونو خيلي برتر از ديگران مي بينن و كلا خيلي آدمهاي به ظاهر آدم ديدم درواقع آدم نما ديدم

اينكه بخواي دم نزني نفهميه اين كه بخواي حرف بزني خودتو ضايع مي كني اينكه بفهمي و نگي و به روت هم نياري خريته(البته ببخشيد لفظم كمي بي ادبانه بود) ولي اينكه بخواي هميشه اينجوري باشي رو اسمشو چي بزارم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟