بهانه قشنگم برای زندگی

بهارِ عمرم...این روزهایمان به بازی و بازی و بازی میگذرد...نمی دانستم باید برای این روزهایت انرژی ذخیره کنم...باید بدوم پا به پایت...بخندم مثلِ تو....

اما گویی تا تو باشی بازی هم هست...

کمی طولانیست..اما ماندگار! میدانم ثبتش نکنم به ازای شیرینی روز افزونت فراموشش میکنم!

متین نفسم مسیرِ زندگیت داره طی میشه...خوب دنیا را ببین...خیلی قشنگ است...چون چشمانت زیباست...برایِ منِ مادر زیباترین است...و ایمان دارم می توانی بهترین و آرام ترین دنیا را ببینی..با همین چشمها...متین دردانه ی مادر...این را بدان خــــدایِ این دنیا یکی است...احد و واحد...می توانی چنان اطمینان و توکلی کنی که خـــدا خودش بغلت کند...می توانی چنان ایمانی داشته باشی که این نشدن ها و نبودن ها و نذاشتن ها اذیتت نکند....

خـــــدایا فکرش را هم نمی کردم این روزها را توی تقویمِ زندگی ام ثبت کنم..روزی که پسرم هر روز و هروقت به من بگوید دوستت دارم زیاد! و بوسه هایش را سخاوتمندانه تقدیمم کند...

روزگارت خوش پسر...خوب است که هستی...همیشه هستی...

خـــــدا جان این روزها صبر بیشتر به کارم می آید...می شود کمی بیشتر عطا کنی...شکرت خداجونم