جشن تولد ۴ سالگی

متین من!

پسر عزیزم

چهار ساله که من شدم مادر. همه چیز رو رها کردم برای این که بتونم تک تک لحظه های بزرگ شدنت رو ببینم. دستان کوچک و پاهای کوچکت جلوی چشمام بزرگ شدن. تمام لحظه های با تو بودن در ذهنم ثبت شده. لحظه هایی که هیچ دوربینی نمی تونه ثبتشون کنه. لحظه هایی که فقط من بودم و تو و خدایی که تو رو به من داد. من و تو از همون اول خلقتت با هم بودیم نفس به نفس. تو جلوی چشمام قد کشیدی. چشمان کوچیک و نازت کم کم تونست همه چیز رو تشخیص بدی . برام دست دستی کردی . بای بای کردی. تونستی بشینی. تونستی معنی کلمات رو درک کنی و اولین دفعه که مامان صدام کردی ،اولین غذا خوردنت، اولین توپ بازیت ، اولین ایستادنت همه و همه ، هیچ وقت از یادم نمی ره. چه خاطرات زیادی دارم خدایا. موجود به این پاکی رو گذاشتی در دستام تا زیر نظرت بزرگش کنم. خدایا خودت پناهش باش.

چهار ساله زندگی دو نفره ما با وجود تو ، رنگ و بوی دیگه ای گرفته. کم نیستن لحظه هایی که صدای قهقهه هات فضای خونه رو پر می کنه و ما خوشحال به خاطر وجود تو.

متین  راهی که در پیش داری خیلی طولانی و پر پیچ و خمه. تا آخر راه محکم و بدون ترس برو. دستان من و پدرت هر لحظه آمادست تا اگه لغزیدی محکم دستات رو بگیره، سینه ام هر لحظه آمادست تا اگه شکست خوردی پناه اشک هات بشه، زانوانمون هر لحظه آمادست تا دست هات رو بر اون ها بذاری و برخیزی، متین ما تا آخر راه محکم و استوار همراهت هستیم. همیشه با تو هستم و در پناه همون خدایی که همیشه با من بوده و می دونم با تو نیز خواهد بود.

  تولدت مبارک گل پسر مامان.....