ببخشید

پسر دوست داشتنی مامان

هروقت که کلمه ای رو می گی که ازت ناراحت میشم. فوری می گی:

 مامان از دستم ناراحتی

مامان من ببخش

مامان دوست داشتنی بگم خوبه

عزیزکم معنی کلماتی رو که خوب نیست رو اصلا نمی دونی فقط همین جور طبق عادت تکرار می کنی.

خیلی واسم جالبه از روی چهره افراد میتونی حالتشونو درک کنی.

مثلا وقتی به یه گوشه خیره میشم , یهویی شوکه ام می کنی, میگی: مامان داری فکر می کنی؟

خیلی بزرگتر از سنت میفهمی. شاید این حس مادرانه باشه. اما باهوش و زیرکی عزیزم.

باهمه سختیهایی که مادربودن داره. اما با جرات می تونم اقرار کنم که

هیچ لذتی هم شیرین تر و دلچسبتر از اون لحظه ای نیست که پسرت بهت میگه دوستت دارم  و با کوچکترین اشتباهی بیادو دستاشو دور گردنت حلقه کنه  دستت ببوسه و بگه :

ببخشید

ببخشید

اونقدر تکرارش می کنه تا دوباره مامان بهش لبخند بزنه.

اونوقته که مامان اصلا یادش میره که انگار همین چند لحظه پیش بود که پسرش خطا کرده

عزیزکم کلمه ببخشید رو تازگی بلد شدی.

یه درسی که می تونی الان از این حس کودکیت بگیری اینه

که هرزمان که بزرگتر شدی و اشتباهی کردی و خودت فهمیدی که مقصری بدون هیچ غروری بیای و از طرف مقابلت عذر خواهی کنی. حالا اونطرف می خواد بزرگتر ازتو باشه یا کوچیکتر.

دوستت دارم عزیزم

امیدوارم به سلامت قدم به قدم زندگیت رو طی کنی

دوستت دارم